Rozdział 2 "Marco"

Rozdział 2 "Marco"

Francesca

  Już Od szóstej jestem na nogach. Jest sobota,więc powinnam jeszcze smacznie spać, ale muszę jechać do szpitala. Tydzień temusamochód potrącił moją babcię jadącą na rowerze. Na szczęście nic poważnego sięnie stało, a dzisiaj ją wypisują. Odbiorę ją ze szpitala i razemprzespacerujemy się do domu. Osz, bym zapomniała! Przecież Violka wróciła zpodróży! Napiszę jej sms i się umówimy …może w Resto Bandzie?                                                      

„Hej Violu, tu Fran. Spotkamy się dzisiaj w Resto? Co ty na to?” – ok., wysłano. Teraz idę po babcię.

Violetta

  Obudził mnie dźwięk telefonu. Która to godzina… Co?! Już dziesiąta? – prawie krzyknęłam. Zerwałam się z łóżka i pobiegłam do łazienki. Po 15 minutach byłam już gotowa. Chwyciłam telefon i odczytałam wiadomości Od przyjaciółki. Zgodziłam się, przecież miałam jej tyle do opowiedzenia. Umówiłam się z nią na 14:30 i zbiegłam na dół. Na stole stygło już śniadanie, Olga krzątała się po kuchni, a Ramallo przeglądał papiery w gabinecie… zresztą jak zwykle. Kątem oka zauważyłam tatę i Angie! Jejku jak ja jej dawno nie widziałam. Rozmawiali o czymś. Już wiedziałam, że moja nauczycielka śpiewu w studio, jest moją ciocią. Dowiedziałam się o tym 2 dni przed wyjazdem do Brazylii. Pewnym krokiem podeszłam do nich i rzuciłam się cioci na szyję.                                                                                                                                                                     -Angieee! – Wykrzyknęłam rozradowana.                                                                              

-Violu! Jak miło mi cię widzieć. Jak było na wakacjach? – Zapytała blondynka puszczając mi oczko.                                                                                                                                                                             -Haha, wspaniale. Poznałam kilka nowych koleżanek. Najbardziej zaprzyjaźniłam się chyba z Kasią i Oliwką. Są naprawdę fajne. Ale lepiej ty opowiadaj gdzie byłaś i co w studio. No słucham. - zaśmiałam się. Tata patrzył się na nas jak na wariatki, które nie widziały się przynajmniej kilka lat, a nie dwa miesiące. Przez jakieś pięć minut gadałyśmy jak najęte, a potem poszłyśmy na późne śniadanie. Moja kochana ciocia postanowiła, że przed spotkaniem z Fran musimy wybrać się jeszcze na zakupy i do fryzjerki. Ja uradowana przystałam na ten układ.

Angie

  Podjechałam samochodem pod dom Germana. Tak bardzo chciałam go zobaczyć!... To znaczy ich. Germana i Violettę. Tak. Wysiadłam z pojazdu i niczym torpeda dopadłam drzwi domu. Chciałam zapukać, lecz otworzył mi German. Zupełnie tak, jakby stał pod drzwiami przez pięć minut i mnie wyczekiwał. Spojrzałam w jego głębokie, niebieskie oczy. Ugh, coraz bardziej się pogrążam. Chwilę zamyślona stałam w drzwiach, aż mnie nie zaprosił. Powiedziałam delikatne „Cześć” i rozejrzałam się dookoła. On tylko się uśmiechnął i powiedział:                                                                                         -Witaj, Angeles. Miałaś rację mówiąc „wszędzie dobrze, ale w dmu najlepiej”. – wyszczerzył do mnie ta swoje białe kły. – A tak po za tym to co cię tu sprowadza?                                                 -Przyjechałam przywitać się z tobą, Ramallo i oczywiście siostrzenicą. Wczoraj przyjechaliście i myślałam że… w tym momencie do rąk niczym huragan wpadła rozbawiona Violetta. Gdy tylko ją ujrzałam, o mało co się nie rozpłakałam. Jak za nią tęskniłam! Rozmawiałyśmy chwile o tym co się działo w studio w czasie wyjazdu Violi, a ona opowiadała mi co nieco o Brazylii. Potem usiadłyśmy przy stole, i zaproponowałam Violetcie wspólne zakupy. Tak bardzo chcę z nią spędzić trochę czasu. Po śniadaniu Vilu poszła do pokoju po torebkę, a ja zostałam w kuchni i przez chwilę gadałam z Olgą. Gdy dziewczyna zeszła na dół, szybko wyszłyśmy i udałyśmy się moim samochodem do centrum handlowego. Przez całą drogę, nawijałyśmy o wycieczkach mojej siostrzenicy i o moim wyjeździe do Madrytu. Gdy byłyśmy już na miejscu, niezwykle trudno było znaleźć miejsce by zaparkować. Chyba nie wszystkie siostrzenice przyjeżdżają dziś z Brazylii by był taki tłok. Gdy wreszcie wysiadłyśmy z samochodu, dość leniwym krokiem poszłyśmy w stronę wejścia. Violetta bardzo chciała iść najpierw do fryzjerki a potem do kosmetyczki. Poparłam jej pomysł.

  Dwie godziny później zaczęłyśmy chodzić po sklepach. Violetta kupiła sobie dwie pary butów i naszyjnik w kształcie serduszka, a ja kilka bluzek i spódniczkę. Chciałyśmy wchodzić do następnego sklepu z biżuterią, gdy nagle dziewczyna przypomniała sobie że jest umówiona z przyjaciółką.                                                                                                                                                              -Ojej, Angie. Zapomniałam, że umówiłam się z Francescą w Resto. Przepraszam, może dokończymy shopping następnym razem?                                                                                                                       -Ależ, oczywiście kochana. Nie martw się, mamy jeszcze pół godziny, więc odwiozę cię na czas i jeszcze zdążymy po drodze coś zjeść. – uśmiechnęłam się do Violi a ona odwzajemniła wyraz twarzy. Wyszłyśmy ze sklepu i wsiadłyśmy do auta. Jak na złość ciągle przytrafiały nam się czerwone światła! Po paru minutach byłyśmy pod barem.                                                                                                 -Violetto, mam przyjechać?                                                                                                                          -Nie, dziękuję Angie. Przejdę się. Do zobaczenia!                                                                                       Czekałam jeszcze chwilę aż dziewczyna zamknie drzwi i odjechałam w stronę parku.

Francesca

  Właśnie wracam z babcią ze szpitala. Lekarze powiedzieli, że ma przez jeszcze tydzień odpoczywać w domu, a potem zacząć chodzić na pływalnię. Wytłumaczyli mi że pływanie jest bardzo korzystnym, mało kontuzyjnym sportem. Hm… może ja też się zapiszę? Nie wiadomo. Chciałam aby babcia odpoczęła sobie przez chwilę na ławce, ale zaprzeczyła. Kiwnęła głową że nic jej nie jest i rzekła, że po prostu lekarze, nie umieli sięgnąć po długopis i ją wypisać wcześniej. Te babcie czasami naprawdę wkurzają. Odprowadziłam ją do domu i przyrządziłam królika w miodzie. Mmm… pychotka! Potem postanowiłam poćwiczyć Ti Credo. Po skończonej nauce, ubrałam się w różową sukienkę i udałam się do Resto. Było jeszcze 15 minut przed czasem. Usiadłam przy pierwszym lepszym stoliku i dłońmi wygładziłam sukienkę. Za ladą spostrzegłam przystojnego, czarnowłosego kelnera. Nieśmiało podeszłam i zagadnęłam.                                                                                                                        

-Hejka. Jesteś tu nowy? –zapytałam dosyć niepewnie.                                                                                                                                                      -Cześć. Tak, pracuję tu właściwie od dzisiaj. A co tu robi taka śliczna dziewczyna jak ty? – zarumieniłam się. Przecież nie na co dzień spotyka cię takiego boskiego chłopaka, jak on…                                                                                                                                                                            - To restauracja mojego brata. O, nie przedstawiłam się, mam na imię Francesca.                                                        

 -Jakie piękne imię pięknej dziewczyny. – Zaraz, zaraz czy on ze mną flirtuje? – Ja mam na imię Marco – powiedział brunet. Delikatnie uśmiechnęłam i spojrzałam na zegarek 15:00. Sięgnęłam po karteczkę i napisałam swój numer.                                                                                                          -Marco, bardzo cię przepraszam lecz właśnie teraz jestem umówiona z przyjaciółką. Jak będziesz miał ochotę pogadać lub się spotkać to zadzwoń. Szybko odeszłam Od czarującego chłopaka i usiadłam na swoim miejscu. Nie wiedziałam co o tym myśleć… zakochałam się?

Violetta                                                                                                                                      

Weszłam do Resto i ujrzałam moją kochaną przyjaciółkę. Wpadłyśmy sobie bez słowa w ramiona.